Lubań z Krościenka - 17.05.2020

Rozbicie zakwasów i widok na "Wszystko"

Po jakieś godzinie jazdy, zmordowane wczorajszą wycieczką na Śnieżnicę nasze stopy oraz cztery łapy, uderzyły o kostkę brukową, którą był wyłożony parking kościoła w Krościenku. Wystarczyło się obrócić o 180 stopni i już widać było główną rzekę Pienin — Dunajec. Jednak nie to pasmo ani ta rzeka, ani nawet zbiornik Czorsztyński były naszym planem na ten dzień. Był nim najwyższy szczyt masywu położonego w Gorcach, lecz nie należącego do parku narodowego — Lubań.

Trasa przez: Krościenko | mapa-turystyczna.pl

 

Link do zdjęć z wycieczki: https://photos.app.goo.gl/YWurYKS8L2GMiSGG9

Link do zdjęć z wieży widokowej: https://photos.app.goo.gl/aWj5tCxZsZDDevbZ6

 

Pierwszym etapem było przejście przez Krościenko wzdłuż potoku Krośnica (nazywanego "Starą Rzeką") i skierowanie się na, surprise surprise, ulicę Lubań. Szlak już przy kościele był opisany, więc przynajmniej ta część wycieczki (czasem sprawiającą niemałe problemy), którą jest wejście na szlak, mieliśmy z głowy. Niezbyt przyjemnie się idzie po asfalcie, wolę po polnej/górskiej ścieżce, ale jednak trzeba było pół godziny jeszcze się pomęczyć (choć już było pod górę i naszą wyjściową miejscowość było widać prawie w całości). Po wspomnianych trzydziestu minutach wchodziliśmy do lasu należącego do nadleśnictwa Krościenko.

Widok z "Pierwszego Grzybka" na Pieniny (Trzy Korony, Nowa Góra) i tam gdzie powinny być Tatry Bielskie tam są

Nie długo dane nam było cieszyć się osłoną liści, wyszliśmy bowiem na polanę, a wraz z nią pokazał nam się widok na Pieniny (w tym Trzy Korony), a także nieco na Tatry, lecz one spowite były w ostrym cieniu mgły i trzeba było wytężyć wzrok, by je dostrzec. W tym punkcie widokowym, co został nazwany "Klocówki" postawione zostało miejsce odpoczynku w ciekawym kształcie. Po zobaczeniu na tablicę opisującą to, na co panorama była skierowana, można było przeczytać, że to w ramach projektu "Grzybek dla Turysty" oraz że ten grzybek ma rodzinę dziesięciu pozostałych rozsianych po gminie. Ciekawa inicjatywa, nie wiem jak z kosztami projektu, ale cel mi się podoba.

Tablica, która znajduje się na "Drugim Grzybku", tekst taki sam jak przy pierwszym, ale fajnie, że panorama jest opisana (choć z powodu technicznych raczej podpisy tu są niewidoczne)

Tak oto wygląda "Grzybek" (pierwszy)

Tuż nad była taka konstrukcja betonowa, której przeznaczenie nie jest mi znane, obok widać było strzępy ogrodzenia, więc to coś istotnego było, lub miało być. Dodatkowo całość jest wypoziomowana, a te zagłębienia w postrzegalnych segmentach wyglądają jak jakieś miejsca na rakiety V2 czy Bóg wie co. Gdyby ktoś znalazł jakieś wskazówki: co to jest i do czego to jest, to będę wdzięczny za komentarz, albo e-maila.

Godzinę od pierwszego grzybka, znaleźliśmy drugi, przy którym czuwał pies pasterski, a na polanie niżej owce, które się leniwie pasły. Tym razem Tatry było widać lepiej oraz otworzył nam się widok na drugą stronę, czyli Gorce. Zrobiliśmy mały przystanek: woda, cukier, nogi, a ja zabrałem od razu aparat i zacząłem cykać jak opętany te panoramy. Sprawdziłem w domu i okazało się, że narobiłem 700 zdjęć, z czego 500 z samej lustrzanki. Jednak było czego, ale o tym nieco później.

Czyżby to mógłby być temat do kolejnego filmu Wołoszańskiego?

 

Później szło się spokojnie, bardziej po płaskim, przez las z pewnymi obszarami "oddzewienia". Minęliśmy kolejną altankę, wyglądającą na starszą i z innego "miotu", po zrobieniu sobie kolejnej małej przerwy. Później już troszkę monotonnie. Ja analizowałem #hot16challenge pod względem społecznym i w jaki sposób można do obiegu akcji wprowadzić element polityczno-kampanijny (co osobiście mi się nie podoba, w przeciwieństwie do całej akcji — tego chóru ponad 500 zwrotek/osób).

Po kolejnych kilometrach zaczęliśmy odczuwać zmęczenie. Szliśmy jednak powoli, troszkę trasy mając już za sobą. Obok nas latał nasz pies, który już nie pierwszy raz jest w górach, a w sumie był z nami już tutaj ponad dziesięć lat temu. Co jakiś czas mijaliśmy ludzi, więc musieliśmy baczyć na to, czy są z tym turystami psy, by naszego wziąć na smycz, by się nie bawiły/gryzły. Nasz jednak jest ogólnie spokojny, więc czasem dostaje pochwały od innych. Jedna kobiecina młoda go pogłaszcze, to inne powiedzą, że uroczy. Normalnie celebryta na szlaku.

Pies (Gucio) zmęczony - chyba prosi o smakołyki

Weszliśmy na planowaną wysokość, gdzie przywitało nas piętro roślinności, które się niedawno wykształciło, a znajdujące się pomiędzy reglem górnym a kosówką — piętro cierpienia, beznadziei i zniszczonych drzew. Nie wiem, czy to przez kwaśne deszcze, pożary, powracające regularnie susze, czy wiatr, ale suche i martwe drzewa widzę coraz częściej w górnych partiach wyższych Beskidów. Młodych, które mogłyby je zastąpić, niestety nie widzę. Police — gdzie niedawno byłem, aż się roiły od takich zniszczonych drzew. Tutaj było ich troszkę mniej, ale też sporo. Zakładam, że to takie nasze klimatyczne signum temporis.

Zobaczywszy wieżę, postanowiłem szybciej do niej się dostać, by zminimalizować czas czekania przez rodziców na, to kiedy zrobię wszystkie potrzebne zdjęcia. Przeleciałem szybko całą bazę namiotową, na której nikt nie przejmował się jakimiś maseczkami czy coś. Osobiście polecam, bo fajny plac, troszkę gwarno, ale nie tłoczno. Na szlaku mało osób spotkaliśmy, można by policzyć na palcach ilość spotkań. Zobaczyłem mój punkt orientacyjny, na który planowałem się wspiąć. Konstrukcja była nowa — wybudowana w 2019 ku uczczenia jakiegoś majora Józefa Chlipały.

Niby tworzy ciekawy i klimatyczny krajobraz - jednak nadal martwicy.

Na czubku tej solidnej i przestronnej wieży widokowej wykrzyknąłem niemo "NIEBYWAŁE NIE-PRA-WDO-PODOBNE" wyrażające moje zdumienie, zaskoczenie, za-intrygowanie. Przed moimi oczami rozpostarł się widok na wszystkie okoliczne i nawet te dalsze pasma: Gorce, Pieniny, Beskid Wyspowy, Pasmo Radziejowej (Beskid Sądecki), Tatry Zachodnie, Wysokie i Bielskie, trochę Beskidu Żywieckiego (z Babią Górą, Policą i Pilskiem), Beskidu Niskiego, Magury Orawskiej, Magury Spiskiej, Gór Lewockich, Cergov i Slańskie Wierchy. Dlatego też podtytuł tego postu to "Widok na >>Wszystko<<".

Po zejściu z wieży zrobiliśmy sobie zdjęcie przed znakiem oraz popatrzyliśmy na spalone schronisko. Jeżeli chce sobie ktoś podbić książeczki GOT, czy inne pamiątkowe zeszyty to niestety nie ma żadnych pieczątek. No cóż, do książeczki na odznakę "Diadem Gór Polskich" wkleję miniaturkę zdjęcia ze szczytu. Później jedliśmy kanapkę na szczycie z widokiem na Tatry, które teraz było widać w całej okazałości, bo mgła czy coś się podniosło.

Obiekt zwiększający walory widokowe i turystyczne, tego jeszcze zimą początkiem poprzedniego roku nie było

 

Pogoda była genialna na spacer. Nie za ciepło, nie za zimno, troszkę chmur, ale nie tyle by zmniejszały widoczność. Około 14. miało zacząć padać przez kolejne 2h. Nie jakoś dużo — dlatego też zaopatrzyliśmy plecaki w peleryny. Zgadnijcie, co się zaczęło dziać o 14 ... poczuliśmy pierwsze krople deszczu. Jak zeszliśmy do "Grzybków", to po jednej stronie było piękne słońce, sielanka, młoda polska, a po drugiej ciemno i ciupało deszczem — istny burzliwy romantyzm. My tak na granicy tych dwóch pogód martwili się, że faktycznie pada nad Krościenkiem. Jednak po zejściu do miejscowości przestało padać. Postanowiliśmy więc przejść się po rynku, który jak na złość jest w remoncie, a by tej złości było nie dość, to jeszcze zabytkowy kościółek był zamknięty. To w sumie nie pierwszy raz, gdy Bóg nas nie chciał. Porobiłem tylko zdjęcia i poszliśmy. Jednak przynajmniej nowy kościół, przy którym zaparkowaliśmy, był otwarty dla wiernych.

Zabytkowy kościółek na rynku w Krościenku

To by było tyle, jeżeli chodzi o wycieczkę. Mam nadzieje, że was nie zanudziłem, a jeżeli są jakieś sugestie techniczne, praktyczne, literackie to chętnie je przeczytam w komentarzu. Wraz z rozwojem bloga, na pewno będę poprawiał galerię oraz minimapkę (by nie była surowym zdjęciem). Teraz jednak będę się żegnał, zatem do następnego.

Z widokiem na gór stos i łąki łan

- Adiabat

Panorama 360 z wieży widokowej. Troszkę zachodu by było z opisywaniem co gdzie, więc zostawiam jako taką grę terenową: https://photos.app.goo.gl/aWj5tCxZsZDDevbZ6

do góry